NAPOLEON gaat naar SINT -  HELENA



 Inleiding    Voorbereiding    Bronnen      

DINSDAG 12 sept. (woensdag)
Vaarweek 5

Gourgaud:
Wij volgen richting zuid-oost.

Louis Garrot:
Hij helpt bij het vangen van een haai.

 

Aubry:
Cockburn heeft aan de kusten van Afrika niet de winden gevonden, die hij zocht. Op de hoogte van Kongo komt de Northumberland in een windstilte. Eindeloos en onbeweeglijk is de wateroppervlakte, waardoor het nauwelijks lukt het schip bij een ochtend- en avondbriesje een beetje voort te krijgen. Het draait om zijn as. Als men flessen overboord werpt, blijven ze lange tijd naast het schip drijven. Twintig verloren dagen. De enige afleiding: een vis, die uit het water springt – dolfijnen, die voor de boeg spelen – af en toe een van ddie enorme zeevogels met uitgespreide vleugels; zo weinig maken ze een vleugelslag dat het lijkt of de lucht hen draagt.

De troepen aan boord een ook de bemanning morren tegen de admiraal. De Fransen klagen. Alleen Napoleon blijft gelaten. Maar hij heeft wel begrip voor de verveling. Om Gourgaud, die verwege zijn grote lichaam lijdt, wat afleiding te bezorgen. Dicteert hij hem ook. De anderem, Bertrand en Montholon, vinden dat lastig werk, waarvoor ze weglopen. (1).


Aantekening:

1. ´Wij vermeden  dat werk zoveel mogelijk” , vertelt Montholon naief. “Wij waren volledig met onze gezinnen bezig, vrouwen en kinderen hebben op een zeereis zoveel zorg en aandacht nodig.”

 

Cockburn stuurt de Peruviaan naar de kust van Kongo om fruit en vogels te halen. De wachttijd benutten de manschappen met de jacht op haaien, waarvan het aan de oppervlakte wemelt. Er worden er verscheidene gevangen. Napoleon, door Marchand ingelicht, komt aan dek en ziet hoe men er een vangt. De reusachtige roofvis slaat zo krachtig om zich heen, dat hij enkele matrozen omver gooit. De keizer, die dichterbij is gekomen, had bijna een verschrikkelijke slag tegen de benen gekregen, hij moet naar zijn hut en de met bloed bespatte kousen verwisselen.

De matrozen hakken het dier in stukken, het moet hun alledaagse kostje aanvullen. Ook Napoleon wil tijdens zijn diner daarvan proeven, maar hij schuift zijn bord echter weg. Hij vindt het vlees ongenietbaar.