|
NAPOLEON gaat naar SINT - HELENA |
VRIJDAG 15 sept. (zaterdag)
Vaarweek 6
Aubry:
De keizer blijft vaak in zijn hut in bed. Het nietsdoen drukt hem te neer. Als hij op zijn voorbije leven terug kijkt, vindt hij alleen maar een herinnering aan een soortgelijke tijd. Dat was toen hij op de Orient op weg was naar Egypte. Vaak vergelijkt hij in gedachten deze beide zeereizen. Op de Orient had de jonge generaal tot zijn genoegen het instituut van Egypte om zich heen verzameld. Op het schip dat hem naar zijn gevangenis brengt, rest hem slechts zijn herinneringen te dicteren. Maar hij kan niet steeds maar dicteren, ook niet steeds maar met Gourgaud zinloze rekenproblemen oplossen (1). Hij legt de pen neer en duikt in het verleden, haalt schitterende brokstukken naar boven. Hij spreekt over zijn strijdgenoten, klaagt dat Lannes er niet meer is, steekt Desaix omhoog, “de beste generaal, die hij gekend heeft.” “Clauzel”, zegt hij, “en Gerard beloofden veel, Bernadotte was geen denker, hij is een echte Gasconjer, hij blijft niet waar hij is (hij is nu koning van Zweden, RKV). Zijn vertrek zal niet lang op zich laten wachten.”
Zo vlak bij Afrika lijkt
de herinnering aan de Egyptische veldtocht hem te achtervolgen. Tegenover de
admiraal verdedigt hij zich tegen het verwijt de pestlijders in Jaffa
vergiftigd te hebben. In plaats van de stad te ontruimen, vertelt hij, had
hij de artsen gevraagd of het niet raadzamer zou zijn de dood van de
hopeloze zieken door opium te bespoedigen, in plaats van ze uit te leveren
aan de beulen van Djezza Pascha. Desgenettes wees dit af. Hij smeekte de
generaal de nog nog twee dagen te houden. Bonaparte gaf toe. Toen Jaffa
ontruimd werd, waren alle pestlijders gestorven.
Aantekening: 1.”We trokken vierkantswortels en derdemachtwortels en losten 2e en 3e graadsvergelijkingen op.” Gourgaud).